حساسیت ذاتی سازندهای زمین شناسی به هوازدگی و فرسایش درحوضه های واقع در پهنه رسوبی- ساختاری خرده قاره ایران مرکزی

یکی از مباحث مهم در حوضه های آب خیز، حفاظت از منابع آب و خاک و کنترل فرسایش و رسوب است. روش های تجربی برآورد شدت فرسایش خاک و تولید رسوب مورد استفاده, مانند psiac و epm به دلیل توجه محدود و کلی به عامل زمین شناسی و لیتولوژی و غالب بودن عوامل محیطی در وزن دهی پارامتر ها، با برآورد واقعی تفاوت دارند. در این تحقیق سعی شده است با تکیه بر ویژگی های ذاتی سنگ ها و نهشته های سست، روشی مناسب و جامع برای تعیین حساسیت ذاتی واحدهای لیتولوژی به طور خاص و همچنین برای سازندها که متشکل از مجموعه ای از واحدهای سنگ شناسی هستند ارائه گردد. با این هدف، طبقه بندی حساسیت به فرسایش واحدهای سنگ و خاک بر مبنای ویژگی های ذاتی مواد شامل ترکیب کانی شناسی و بافت تدوین شده است. در این تحقیق در پهنه رسوبی- ساختاری خرده قاره ایران مرکزی، رده فرسایش پذیری هر سازند بر مبنای میانگین رده اجزای تشکیل دهنده آن- که مجموعه ای از واحدهای سنگ شناسی است تعیین شده است. نتایج طبقه بندی حساسیت سازندها به فرسایش در گستره مذکور در پهنه بندی فرسایش پذیری ذاتی واحدهای سنگ و خاک حوضه نمونه کویر لوت استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل از طبقه بندی مذکور، 9/82 درصد واحدهای سنگ و خاک این حوضه در رده های متوسط- ضعیف تا کاملاً سست و منفصل قرار می گیرند و در کل در رده حوضه های بسیار حساس واقع می شوند. نتایج به دست آمده در این حوضه با نتایج رسوب دهی ویژه که بر مبنای آ مار واقعی رسوب حوضه است، مقایسه شده است و نتایج تأیید کننده صحت و کارآیی خوب روش معرفی شده اند